Pencak Silat en Silat

Sinds midden jaren 70 zijn er pogingen ondernomen om de diverse Pencak Silat en Silat groeperingen te organiseren in een Nationale bond. Uiteindelijk is in 2015 de Nederlandse Pencak Silat Federatie (NPSF) opgericht waarbij momenteel zo'n 50 organisaties zijn aangesloten. De NPSF is in 2016 erkend door de wereldbond PERSILAT en de Europese bond, de EPSF. In 2019 is de NPSF erkend als lid van de Federatie Oosterse Gevechtssporten (FOG) en hiermede erkend door NOC/NSF.
De missie van de NPSF is: Pencak Silat als sport, culturele en martiale kunstvorm een prominente plaats laten innemen binnen krijgskunsten in Nederland.
De beoefenaars van Pencak Silat zijn jeugd, junioren, adolescenten, volwassenen, bejaarden, mannen en vrouwen. Daarnaast is er niet alleen belangstelling vanuit de Nederlands-Indische en Molukse gemeenschappen maar ook vanuit andere gemeenschappen is er belangstelling. Er is nooit een gedegen inventarisatie is gehouden van het aantal beoefenaars in Nederland. Maar met een schatting van 100 clubs, scholen e.d. die gemiddeld 20 leden hebben komt het totaal aantal beoefenaren in Nederland uit op 2000.

Het Pencak Silat en Silat zijn vooral na de 2e Wereldoorlog en na de onafhankelijkheid van Indonesië, met de repatriëring van grote groepen ( Indische) Nederlanders, naar Nederland gekomen. De in het oude Indië beoefende Pencak Silat en Silat was voor degenen die (al of niet gemengd) Nederlands bloed hadden bijna niet toegankelijk. Slechts een kleine groep met familiebanden of speciale vriendschappen werd geaccepteerd.
Het Pencak Silat en Silat dat in Nederland kwam omvatte naast originele stijlen ook de binnen de Nederlands-Indische gemeenschap ontwikkelde mengstijlen (het zogenaamde Pukulan = slaan).
In de beginjaren werd de kunst alleen in huiskamers, schuren en op zoldertjes in kleine (familie-) groepen doorgegeven. Vanaf eind jaren zestig ontstonden er kleine en grote scholen in vereniging- of clubvorm die open waren voor alle belangstellenden. In het begin was er vaak nog een soort ballotage maar deze viel later weg.
In de 80-er jaren werd er vanuit de PERSILAT een sportvorm ontwikkeld die, ten behoeve van de veiligheid van de deelnemers, aan strenge regels werd gebonden. Deze sportvorm ontwikkelde zich snel omdat het competitieve instinct van de mens wordt aangesproken.
In Nederland groeit met name deze sportvorm maar daarnaast ontstaan er, net als in de moederlanden, ook nieuwe (sub-) stijlen.
In december 2019 is Pencak Silat door de UNESCO uitgeroepen tot Immaterieel Cultureel Erfgoed voor Indonesië en Silat voor Maleisië. Binnen de grote Nederlands-Indische en Molukse gemeenschap wordt Pencak Silat en Silat echter niet alleen gezien als Immaterieel erfgoed van Indonesië en Maleisië maar ook van haar eigen gemeenschap en dus van Nederland.

2021-2024

• Voorlichting geven aan leden over vervoer van wapens.
• Politie en sportleraren uitnodigen voor uitleg over wapengebruik en zelfverdediging zoals die wordt onderwezen bij de aangesloten leden.
• Onderzoeken wat de mogelijkheden zijn om een documentaire over de geschiedenis van het Pencak Silat en Silat in Nederland te maken.
• Cursussen Kendang en EHBO ontwikkelen en uitvoeren.
• Centrale wedstrijdtrainingen met betrekking tot de verschillende onderdelen laten organiseren door de nationale coaches en trainers van de Federatie. Hierbij de onderdelen aanleren en trainen die gevraagd worden op de wedstrijden.
• Via de Algemene Ledenvergadering en middels persoonlijke contacten de aangesloten verenigingen wijzen en stimuleren om deel te nemen aan de sport-kennismakingsdagen van scholen en gemeentes.