Vlas is de basis voor de vervaardiging van linnen. De handelingen om van vlasstro tot vlaslint te komen zijn: het drogen van het geoogste vlas, het verwijderen van het zaad en terugwinning ervan, het roten van het vlasstro waarbij de vlasvezel vrij komt van het vlashout (een rottingsproces onder invloed van vocht), het braken (kneuzen) van het stro, het zwingelen waarbij de vlasvezel gescheiden wordt van de vlasstengel en het hekelen van het vlas. Hierbij worden de vezels gekamd zodat ze los van elkaar komen te liggen en allemaal parallel liggen.
Het museum heeft vijftien medewerkers die direct betrokken zijn bij de vlasserij. Om de kennis en kunde van het ambacht te behouden worden nieuwe rondleiders door ervaren vlassers opgeleid om demonstraties te kunnen geven. De medewerkers zijn allemaal vrijwilligers.
Onder meer in West-Brabant werd veel vlas geteeld en verwerkt tot halffabricaat: vlaslint. Het vlaslint werd doorverkocht aan opkopers die het weer aan spinnerijen en weverijen verkochten. Begin vorige eeuw mechaniseerde het ambacht verder en werden er vlasscholen opgezet om de vlasteelt en verwerking te vergroten. Door de opkomst van katoen en kunststofvezels is de vlasteelt in de tweede helft van de twintigste eeuw nagenoeg verdwenen. Hiermee verdween ook het ambacht van vlasteler.
