De bereiding van het deeg van de Twentse krentenwegge begint met het maken van een zetsel van bloem, water, verse gist en zuurdesem. De toevoeging van zuurdesem zorgt ervoor dat de krenten en rozijn beter in het deeg worden ingekapseld en het resultaat nog smeuïger blijft. Het maken van de vulling van krenten en rozijnen begint met het 15 minuten laten weken van de krenten en rozijnen in lauw water, waarna de uitgelekte krenten en rozijnen aan de lucht gedroogd worden. De vulling van de krentenwegge is extreem zwaar en de sterke eiwitten van de gekozen bloem zorgen ervoor dat de wegge niet inzakt.
Het zetsel en deeg worden in een deegkuip bereid. De kleverige massa die ontstaat, wordt vermengd met de rest van de ingrediënten (zout en hulpgrondstoffen). Nadat het deeg gekneed is, wordt de vulling kort en voorzichtig door het deeg gemengd om te voorkomen dat de vulling stuk draait.
Nadat de vulling door het deeg gekneed is, wordt het deeg in stukken verdeeld en krijgt de krentenwegge de eerste opmaak. Dat wil zeggen: na een rustperiode van een minuut of tien, worden de ‘pillen’, ofwel deegstukken, voorbereid voor de houten vormen. Hiervoor gebruikt men op maat gemaakte eikenhouten bakvormen die uit compartimenten bestaan. Daarna worden de wegges in de restwarmte van de ovens gebakken.
Het slagen van het deeg en de krentenwegge wordt beïnvloed door de seizoenen. In de zomer of winter, bij warm of koud weer of onweer kunnen de rusttijden van het deeg variëren. Meteen na het bakken wordt de wegge met roomboter bestreken voor een glanslaagje en ter voorkoming van uitdroging. Wanneer de krentenwegge gedecoreerd wordt, is het de gewoonte de bovenkant te bestrijken ofwel te abricoteren met warme gezeefde abrikozenjam.
De wegge wordt meestal gekocht ter gelegenheid van een speciale gebeurtenis. Dat kan het bezoek van een tante zijn maar volgens de traditie, die nog steeds in ere wordt gehouden, wordt de wegge juist ter gelegenheid van een geboorte, een overlijden, een doop en of trouwen of een kerkelijk hoogmis besteld. De wegge wordt gezamenlijk gegeten, het delen van het luxe en zware brood is daarbij van wezenlijk belang: het verbindt de mensen en de generaties.
Het sterkt de vrouw die net bevallen is weer aan en biedt troost aan hen de een naaste hebben verloren. Het brood was zeker in het verleden een kostbaar en luxe product, dat extra luister gaf bij een trouwerij en doop.
