Gregoriaanse liederen en natuurmystiek
Het is zaterdagochtend negen uur en een honderdtal mensen heeft zich verzameld rond de ruïne van de Walrick kapel bij Overasselt. Het voelt als een duik in de Middeleeuwen wanneer de koorleden van de Schola Cantorum Karolus Magnus, gehuld in zwarte pijen, door het druilerige herfstbos komen aanlopen. Het koor brengt een programma met gregoriaanse liederen, opgedragen aan de slachtoffers van corona. De plek is goed gekozen, want zowel de kapel zelf als de indrukwekkende lapjes- of koortsboom die ernaast staat, zouden genezende krachten bezitten. De ruïne is een overblijfsel van een 15e-eeuwse kapel, onderdeel van een voormalig klooster, gesticht door een monniken van St.-Valéry (Walrick).
Zieken bezochten van oudsher de kapel om voor genezing te bidden. Of misschien stelden ze wel heimelijk hun vertrouwen in de aanpalende koortsboom. Boven de ruïne torent een grote zomereik uit, waarvan enkele takken zijn volgehangen met verschoten lapjes. Er bungelt zelfs een enkel mondkapje aan de takken. Dit soort koortsbomen waren een wijd verbreid gebruik, binnen en buiten Europa, waarbij een zieke een reep stof van een gedragen kledingstuk aan de boom bond. De boom zou dan de kracht hebben de ziekte over te nemen. Na de stemmige koorzangen bindt een koorlid twee lapjes aan een pas geplante lapjesboom. Staatsbosbeheer plantte deze boom omdat jonge mensen op de ruïnemuren klommen om bij de onderste takken van de grote lapjesboom te komen, waardoor de kapel schade leed. Zij wensten geen beterschap, maar vroegen de boom hun examenstress over te nemen. Zo vermengen esoterische gregoriaanse liederen zich met de mystiek van de plek en de kracht van een boom. Twee wethouders hebben voor de gelegenheid een derde boom geplant, een haagbeuk, die alle corona-gerelateerde slachtoffers moet herdenken. Laten we hopen dat daar volgend jaar niet opnieuw mondkapjes in hangen.