Een voetveer is een middel om voetgangers en/of fietsers van de ene kant van het water over te zetten naar de andere kant. Op veel plaatsen liggen - soms eeuwenoude – veerstoepen die deels nog of weer gebruikt worden. Bij veren bevinden zich (historische) veerhuizen, café's, uitspanningen en pleisterplaatsen. Veel steden en dorpen kennen een Veerweg, Veerstraat of Veerkade. Naast oude technieken (bijvoorbeeld met de klos getrokken, handbediende veren) ontwikkelen zich moderne technieken zoals veren op zonne-energie.
Veel veren worden bemand door vrijwilligers. Zij vormen een hechte gemeenschap met veel verantwoordelijkheidsgevoel voor 'hun' veer(pont). Met trots bedienen zij veren die soms eeuwenlang op dezelfde locatie varen. De Vereniging Vrienden van de Voetveren is een belangenvereniging voor gebruikers van (voet- en fiets) veren in Nederland en heeft circa 2.000 leden.
Vroeger waren veren vrijwel de enige verbindingen tussen twee oevers. In de tweede helft van de vorige eeuw leken de veren ten dode opgeschreven door de bouw van (verkeers)bruggen. In hoog tempo verdween alles daaromheen. Tegenwoordig wordt het belang van veren weer onderkend, met name voor woon-werk verkeer, scholierenverkeer en recreatie. Het oude culturele erfgoed 'veren' heeft hiermee een nieuwe impuls gekregen.
