Al vanaf 1923 brengen grotendeels Rotterdammers het zomerseizoen door in eigen, houten huisjes op Recreatieoord Hoek van Holland. Het terrein wordt ook wel ‘De houten kampeerstad van Rotterdam aan zee’ genoemd en wordt gezien als het oudste vakantiepark van Nederland. De manier van recreëren is hier nooit veranderd. Tussen wonen en kamperen, zo zou je het leven op het huisjeskamp kunnen omschrijven.
Die zo kenmerkende houten huisjes, veelal met puntdak, kregen vroeger namen als Zomerweelde, Tante Koosje en Schoppenboer. Tegenwoordig dragen ze soortgelijke namen, zoals Ver a de ming, Happy house en Villa d’Arte. Vrolijk wapperende vlaggen op de huisjes horen bij de traditie van het terrein. Recreanten zijn nog steeds trots op hun ‘kasteeltje’. Ze timmeren en schilderen net zo lang tot het helemaal naar hun zin is. Binnen de straatjes ziet ieder optrekje er dan ook anders uit. Sobere huisjes staan naast pronkerige huisjes, hippe retrohuisjes staan zij aan zij met Scandinavische blokhutten, moderne naast knusse, stokoude huisjes op ouderwetse poeren.
Wat in al die jaren bleef, is de aardigheid die je thuis of op een modern vakantiepark niet vindt. Omgangsvormen zijn op het kamp nog steeds minder afstandelijk, de saamhorigheid sterker dan in het alledaagse leven. Je loopt, zonder in je agenda te hoeven kijken, gewoon even bij elkaar langs voor een kop koffie of maakt een praatje over de heg. Bewoners kennen elkaar en helpen bij een reparatie of met het uitlenen van een ladder voor de jaarlijkse verfbeurt. Ouderen voelen zich hier minder eenzaam dan thuis. Recreanten zijn welkom in de Zeehaven voor een kop koffie of een vertrouwelijk gesprek met een pastoor.
Wat voor de Tweede Wereldoorlog al gold, geldt nog steeds: als de kinderen het naar hun zin hebben, dan hebben de ouders het ook. Daarom verzorgen de kampeerverenigingen R.A.Z. (1926) en Poort van Europa (1960) vele activiteiten voor jong en oud. Generaties kampeerders volgen elkaar op. Zodoende gaan de huisjes regelmatig over op familieleden. Oma’s en opa’s die zelf op het kamp leerden fietsen, leren nu hun kleinkinderen fietsen.
Op het recreatieoord werden Rotterdamse kampeerders halve Hoekenezen en ontstond de liefde voor Hoek van Holland. Inmiddels zijn ze al bijna een eeuw de trouwste gasten van de badplaats. Hierdoor zorgen ze ieder zomerseizoen voor extra inkomsten en dus economische zekerheid voor het dorp en strand. Ook nemen ze al vanaf 1964 deel aan de Hoekse Avondvierdaagse. Bewoners zetten hun stoeltjes langs de laantjes als de lopers traditiegetrouw op een van de avonden hun ronde maken over het huisjeskamp.
Ieder voorjaar trekken de bewoners weer naar hun vertrouwde stekkie op het historische vakantiepark. De voorjaarsschoonmaak begint, eventuele reparaties worden uitgevoerd. Dan hoor je het getik van een hamer, het geklop van een mattenklopper. Recreanten brengen hun spullen met een bagagekar naar hun stulpje. Ze sluiten het water en de geiser aan. Hopelijk zijn er geen lekkages geweest en is het onderkomen klaar voor het zomerseizoen. Naarmate de temperatuur toeneemt raken meer en meer huisjes bezet. Beveiligers doen hun ronde op hun golfkar, net zoals de kampwachten dat vroeger deden op hun fiets.
Aan het einde van het seizoen, als de dagen korter worden en de temperatuur daalt, maken de bewoners hun verblijf gereed voor de winter. Tijdens kijk- en luchtdagen krijgen ze de gelegenheid om te bekijken of het geen schade heeft opgelopen. En dan, in het voorjaar, begint alles weer van vooraf aan. Zo gaat het al bijna honderd jaar.
Mario Bruijns
kampeerstad@gmail.com
