De eerste wadlooporganisatie van Nederland is Stichting Wadloopcentrum Pieterburen. Die organiseert nu vanaf mei t/m oktober ieder jaar ongeveer 12 verschillende tochten door de oostelijke Waddenzee waarbij de meeste tochten Beleeftochten zijn. Beleeftochten worden gekenmerkt door minder kilometers, minder slik, minder diepe geulen maar wel meer vertellen door de gidsen over de Waddenzee, flora en fauna, de eilanden etc. Stichting Wadloopcentrum Pieterburen is ook ambassadeur van Werelderfgoed Waddenzee. Momenteel bestaan er 8 wadlooporganisaties, waarvan 3 grotere. De organisaties hebben een gezamenlijke gidsenopleiding die twee jaar duurt. Lesboeken zijn geschreven door mensen van de wadlooporganisaties. De organisaties hebben de aantallen deelnemers per tocht drastisch teruggebracht. Sinds 1996 bestaat er een wadloopverordening waarin is opgenomen dat een groep uit maximaal 60 deelnemers mag bestaan.
Geschiedenis Wadlopen
Omstreeks 1956 begonnen een aantal Groninger studenten met het proberen oversteken door de Waddenzee naar de eilanden te lopen. De route moesten ze proefondervindelijk zoeken. Daarover hielden ze ook lezingen met dia's. Dat maakte een aantal mensen in de buurt van Pieterburen enthousiast om dit wadlopen te gaan organiseren. De eerste keer was een wintertocht door het ijslandschap van een bevroren waddenzee in de winter van 1962/63. Dat bleek aan te slaan. Vervolgens verkenden de organisatoren de routes naar de verschillende eilanden en werden die tochten in de loop van de volgende jaren georganiseerd. Met veel succes want er kwamen veel deelnemers. In de jaren '70 werd er wel eens gelopen met 1000 deelnemers op een tocht naar Schiermonnikoog. Omstreeks de eeuwwisseling was een trend merkbaar waarbij deelnemers wel de waddenzee wilden beleven maar niet de slikvelden en de diepe geulen wilden.
